توبه و گناه دوباره
فهرست مطالب این مقاله را ببینید
برای خیلی از ما پیش آمده که توبه و گناه دوباره را مرتکب شدیم. در این صورت آیا باز هم می‌توان توبه کرد؟ کسی که بارها مرتکب گناه می‌شود و توبه می‌کند باز هم می‌تواند به بخشش خداوند امیدوار باشد؟ پاسخ این سوال را از زبان دکتر میرباقری تقدیم شما خواهیم کرد. در این مقاله ویدیو و متن بیانات استاد را مشاهده می‌فرمایید.
ویدیو: توبه و گناه دوباره
صدبار توبه و گناه دوباره !!!
برخی می‌پرسند که که صدبار توبه کرده‌ام اما باز دوباره مرتکب گناه شده‌ام. از خدا و امام زمان علیه السلام خجالت می‌کشم. چه کنم؟ در پاسخ به این سوال باید گفت برای بار صد و یکم باز هم توبه کنید.
هرگز مومنین را از رحمت خدا مأیوس نکنید!
حدیثی است در کافی که محمد بن مسلم از اصحاب بزرگ امام باقر (ع) می‌گوید یابن رسول الله بعضی‌ها توبه می‌کنند ولی باز مرتکب گناه می‌شوند اگر دوباره توبه کنند قبول است؟ فرمودند بله. محمد بن مسلم ادامه می‌دهد که اگر تکرار کردند این کار را چطور؟ بعد فرمودند: بله؛ هر وقت بنده برگردد به سوی خدا، پشیمان بشود و عذر بخواهد خداوند هم به سوی او به لطف برمی‌گردد. گویا محمد بن مسلم تعجب می‌کند. حضرت می‌فرماید یعنی می‌شود بنده برگردد اما خدا برنگردد! بازگشت خدا و توبه خدا، بازگشت از غضب به لطف است. بعد این جمله را گفتند که ای محمدبن مسلم: «إِيَّاكَ و أَنْ تُقَنِّطَ الْمُؤْمِنِينَ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ»[1] نکنه مومنین را از رحمت خدا مأیوس کنید! یعنی از ناامید کردن مؤمنین از رحمت خدا پرهیز کنید.
منتهی باید ما برگردیم باز هم بگوییم خدایا ببخشید، عذر می‌خواهم، این دفعه را هم ببخش، سعی می‌کنم که دیگر این‌طور نشود. باز هم می‌خواهیم نشود اما اگر شد باز هم باید توبه کنیم:
صدبار اگر توبه شکستی بازآی این درگه ما درگه نومیدی نیست
منتهی هر دفعه که برمی‌گردیم قصد کنیم که واقعا دیگر نکنیم. باز اگر شد، باز برگردیم. این قدر برگردیم تا خدا به ما کمک کند. بعد یک وقت می‌بینیم که دیگر گناه نمی‌کنم.
از زمین خوردن نترسید
یک جمله ای را از مرحوم آیت الله بهجت (ره) نقل می‌کنند: بچه ها وقتی راه می‌افتند بارها زمین می‌خورند، باز پامی‌شوند و دوباره راه می‌روند، باز می‌خورند زمین، باز پامی‌شوند و راه می‌روند. نمی‌گوید که پس من دیگه بی‌عرضه هستم و نمی‌توانم. اینقدر بلند می‌شود و راه می‌رود تا راه رفتن را می‌آموزد.
نفس ما این‌طوری است. یک کاری را که می‌خواهیم شروع کنیم هی زمین می‌خوریم. هی از شیطان شکست می‌خوریم. نباید مأیوس شویم و با امید به خدا باید بلند شویم و راهمان را ادامه بدهیم تا خدا کمک بکند، یک‌دفعه می‌بینیم شد، عملی شد. شیطان با وادار کردن بندگان خدا به گناه یک کار دومی را انجام می‌دهد که بدتر از اولی است و این است که آنها را مأیوس می‌کند. می‌گوید تو که دیدی نمی‌شود پس ولش کن و خودت را آزار نده. نه؛ هرگز، هیچ وقت نباید به گناه راضی شویم.
ویدیو: اثر گناه
اثر گناه
هر گناهی که مومن انجام می‌دهد یک نقطه سیاهی در قلب او پیدا می‌شود و هر عمل مثبتی یک نقطه نورانی. اگر توبه کند آن ظلمت پاک می‌شود. اگر نه، آن سیاهی رو به افزایش است و ممکن است همه قلب را فرا بگیرد. پس اگر غفلت کردیم و مرتکب گناه شدیم باید بلافاصله توبه کنیم. در هر حالتی نباید از رحمت خدا مأیوس شد.
[1] ارشاد القلوب إلى الصواب، ج۱، ص ۱۸۰.