مهربان تر از پدر

خیلی از ما امام زمان را فقط در حد یک باور دور و محترم می‌شناسیم؛ چیزی شبیه یک نام بزرگ، نه یک رابطه زنده و واقعی. نتیجه‌اش هم روشن است: حضور امام در زندگی ما تبدیل می‌شود به احساس دلتنگی، نه راهنمایی. تبدیل می‌شود به دعا، نه همراهی. و همین فاصله است که آرامش، جهت‌گیری و استعانت واقعی را از ما می‌گیرد.

این درس یک جلسه‌ای برای شکستن همین فاصله طراحی شده است.

در این جلسه، از رابطه‌ای حرف می‌زنیم که در روایات «پدرانه» توصیف شده؛ نه به معنای احساسی و تشریفاتی، بلکه یک جایگاه واقعی: پدری که مسئولیت، مراقبت، دلسوزی و هدایت دارد. پدری که حضورش فقط یک اعتقاد ذهنی نیست؛ می‌تواند وارد تصمیم‌ها، آرامش، تربیت و مسیر روزمره زندگی ما شود.

این درس تلاش می‌کند یک حقیقت ساده اما عمیق را روشن کند:

اگر امام زمان پدر است، پس باید آثار پدری‌اش را در زندگی دید؛ و اگر نمی‌بینیم، مشکل از فهم و نحوه ارتباط ماست

در این جلسه یاد می‌گیرید:

محبت امام را از «احساسات مناسبتی» به یک رابطه همیشگی تبدیل کنید.

نقش پدرانه امام را در تصمیم‌ها و سختی‌های زندگی پیدا کنید.

نقش پدرانه امام را در تصمیم‌ها و سختی‌های زندگی پیدا کنید.

بفهمید چرا حضور امام دیده نمی‌شود و چطور می‌تواند دیده شود.

با یک نگاه جدید، رابطه‌تان با امام را از «دوری» به «همراهی» تبدیل کنید.

این جلسه قرار نیست فقط یک روایت زیبا بگوید؛

قرار است نگاه‌تان را نسبت به امام زمان تغییر بدهد؛

از امامی دور، به پدری نزدیک.